Historia wojen Wikingów ze Szkotami

Bitwy ludów normańskich na wyspach brytyjskich od początku IX wieku były bardzo łaskawe dla wikingów. Większość wojen prowadzonych w czasach kształtowania się państwowości Angielskiej kończyło się piorunującym zwycięstwem skandynawskich wojowników. Los Irlandczyków i Anglików swego czasu podzielili również Szkoci.

Za panowania Konstantyna I króla Alby (Szkocji) ludy normańskie odnieśli kilka bardzo bolesnych porażek. Podczas najazdu Olafa Białego z Dublina – wodza wikińskiego Konstantynowi udało się odeprzeć atak z południa i obronić swoją suwerenność. Późniejsze próby podbicia ziem przez dublińczyków kończyły się również niepowodzeniem armii normańskiej, co w perspektywie obecności Wikingów na wyspach brytyjskich było ewenementem.

Ostatecznie Konsantyn I został jednak pokonany. Podczas bitwy pod Inverdovat w 877 r. został zabity przez armię wojowników normańskich.

Zwycięstwo swoje wikingowie zawdzięczali sprytnie zaplanowanej taktyce, która opierała się na prowadzeniu licznych najazdów na nieprzyjaciela z założonej na wschodzie Szkocji osady.